21 اوت 2023-محققان با نشان دادن مزایای درمانی محدودیت مصرف کربوهیدرات ها، تاکید کردند که این یک رویکرد کمکی بسیار مورد نیاز برای مدیریت دیابت نوع 1 (T1D) است .نتایج این مطالعه در Diabetic Medicineمنتشر شده است.

محققان ارتباطی بین رژیم‌های غذایی با کربوهیدرات های محدود، به ‌ویژه رژیم‌های بسیار کم کربوهیدرات(VLCD)، با سطح بالاتر بتا هیدروکسی بوتیرات (BOHB) یافتند. در این مطالعه، درجات کتوز بسیار کمتر از حد انتظار و به طور قابل توجهی کمتر از سطحی است که معمولاً با کتواسیدوز دیابتی مرتبط است. محققان نوشتند با این حال ایمنی این رژیم غذایی باید در کارآزمایی‌های تصادفی در مقیاس بزرگ، بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.

محبوبیت فزاینده ای برای کاهش کربوهیدرات ها در رژیم غذایی بوجود آمده است که انتخاب آن توسط بیماران مبتلا به دیابت نوع 1، مورد بحث است. ترس اصلی از پیروی از این رژیم ها (رژیم های کم کربوهیدرات یا بسیار کم کربوهیدرات) این است که ممکن است خطر ابتلا به کتواسیدوز دیابتی را افزایش دهند. با این حال، اطلاعات محدودی در مورد خطر کتواسیدوز و سطح کتوز فیزیولوژیکی تغذیه‌ای در افرادی که این رژیم‌ها را دنبال می‌کنند، وجود دارد.

برای پر کردن این شکاف دانشی، دکتر فردریک کارپ، از دانشگاه آکسفورد، در بریتانیا و همکارانش قصد داشتند سطح کتوزیس را در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 به دنبال رژیم‌های غذایی با کربوهیدرات محدود در یک مطالعه مشاهده‌ای واقعی تعریف کنند.

برای این منظور، محققان از بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 در کلینیک‌های محلی که به انتخاب خود یا از رژیم با محدودیت کربوهیدرات و یا از رژیم کنترل کربوهیدرات معمولی نامحدود (RCCD)پیروی می‌کردند، ثبت نام کردند. شرکت‌کنندگان یک دفترچه خاطرات 3 روزه از غذاهای مصرفی خود را تکمیل کردند که کتون‌ها، میزان غذای مصرفی و غلظت قند خون یا غلظت قند بینابینی را ثبت می‌کرد.

یافته های مطالعه ی آنها به طور خلاصه عبارت است از:

· شرکت کنندگان بر اساس میانگین دریافت کربوهیدرات به سه گروه تقسیم شدند:VLCD (کمتر از 50گرم کربوهیدرات در روز، 6 نفر)، LCD(50 تا 130 گرم کربوهیدرات در روز، 6 نفر)، وRCCD (بیش از 130 گرم کربوهیدرات در روز، 3 نفر).

· میانگین غلظت بتا هیدروکسی بوتیرات (BOHB) به ترتیب 1.2 ، 0.3 و 0.1 در گروه های VLCD،LCD  و RCCD بود.

· آزمون تعقیبی Dunn نشان داد که تفاوت در غلظت بتا هیدروکسی بوتیرات بین گروه‌های VLCD و RCCD از نظر آماری معنی‌دار است.

این مطالعه نشان داد که رژیم‌های غذایی با کربوهیدرات محدود، به ‌ویژه VLCD‌ها، با غلظت مویرگی بالاتر بتا هیدروکسی بوتیراتدر مقابل رژیم‌های کربوهیدرات نامحدود، مرتبط هستند. با این حال، علیرغم محدودیت شدید کربوهیدرات، درجه کتوز تغذیه ای مشاهده شده بسیار کمتر از حد انتظار است، به طوری که در گروه های با رژیم محدودیت کربوهیدرات، درجه کتوز در محدوده 0.3 تا 1.15 میلی مول در لیتر گزارش شد.

محققان نوشتند: نیاز به کارآزمایی های تصادفی در مقیاس بزرگ برای ارزیابی بیشتر ایمنی و اثربخشی محدودیت کربوهیدرات به عنوان یک استراتژی غذایی در دیابت نوع 1 وجود دارد.

محققان نتیجه گیری نمودند که با توجه به اینکه، تنها 8.1٪ از بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 به هدف HbA1c توصیه شده کمتر از 48 میلی مول در لیتر(کمتر از 6.5 درصد9) در سال 2019 تا 2020 دست یافتند، در صورتی که ایمنی رژیم های غذاییLCD/VLCD  ثابت شود، این روشهای تغذیه ای ممکن است یک گزینه درمانی کمکی برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در تعقیب اهداف گلایسمی، باشند.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/transient-stress-hyperglycemia-increases-risk-of-subsequent-diabetes-89961